Nasza szkoła partnerska -
Istituto Salesiano G. Bearzi
Historia
Szkoła Bearzi znajdująca się w regionie Friuli w mieście Udine, swoją tradycją sięga lat trzydziestych XX wieku. Założycielem placówki był miejscowy duchowny Don Guglielmo Biasutti, który w 1932 roku samodzielnie opracował pomysł pomocy młodzieży w trudnej sytuacji życiowej. W 1934 roku okoliczna szlachcianka Melania Angeli Bearzi zainwestowała swój majątek we wsparcie pomysłu księdza Biasutti, dzięki któremu zakupiony został nowy budynek na rzecz powstającej instytucji. W 1937 roku ksiądz Biasutti ku pamięci wcześnie zmarłego dziecka fundatorki rozpoczął działalność swojej placówki pod nazwą Gioachino Bearzi, również w tym roku szkoła przyjęła za patrona świętego Giovanniego Bosco. W 1939 roku zgodnie z wolą założyciela rozwinięte dzieło księdza Biasutti przejęli członkowie zakonu salezjanów.
Zakon Salezjanów
Ksiądz Biasutti założoną przez siebie instytucję nie bez powodu powierzył zakonowi salezjanów. Głównymi założeniami SDB (salezjanów księdza Bosco) jest bowiem służba młodym, najuboższym i najbardziej pokrzywdzonym. Zakon salezjanów założony został w 1859 roku przez świętego Giovanniego Bosco. Osoby podzielające jego priorytety nazwał salezjanami, imieniem wywodzącym się od św. Franciszka Salezego, jednego z popularnych świętych w północnych Włoszech, gdzie urodził się Ks. Bosko. Wybrał św. Franciszka Salezego jako patrona swego towarzystwa, z uwagi na godną podziwu postawę życiową świętego, który ze względu na uprzejmość i takt oraz zachęcanie do kształcenia wiernych, został nazwany „światowcem pośród świętych”. Ksiądz Bosko oparł swój system wychowawczy na trzech filarach: rozum, religia, miłość i opracował własną metodę wychowawczą nazywaną systemem prewencyjnym.
System prewencyjny
System prewencyjny jest metodologią pedagogiczną charakteryzującą się:
• chęcią bycia wśród młodych i zainteresowaniem ich potrzebami;
• bezwarunkowym przyjęciem, które staje się niestrudzoną zdolnością do dialogu;
• wiarą w siłę dobra obecną w każdej młodej osobie, nawet najbardziej potrzebującej i rozwijanie go poprzez pozytywne doświadczenia;
• znaczenie rozumu – rozsądek w wymaganiach, elastyczność w propozycjach; religii – rozwój poczucia Boga tkwiącego w każdym człowieku i wysiłek szerzenia wiary chrześcijańskiej; dobroci – miłość wychowawcza, która sprawia, że człowiek wzrasta;
• pozytywnym środowiskiem i relacjami międzyludzkimi wraz ze wspierającą obecnością wychowawców;
• wiarą w pozytywne zasoby młodej osoby.
