Historia miejsca:
Ludvico Manin I zaczął tworzyć konstrukcję willi w 1651 roku, gdy ich rodzina weszła na szczeble weneckiej arystokracji. Tak naprawdę jednak jego syn Francesco nadzorował ukończenie jej budowy. Kolejne części willi były konstruowane między innymi przez Domenica Rossiego i Giorgio Massari’ego.
Do części centralnej wybudowanej przez ojca zostawały stopniowo dobudowywane następne części i tak powstała cała Villa.
Rodzina Manin była bogatą rodziną (np. posiadali wiele statków weneckich), dodatkowo w rodzinie Manin było wielu dożów weneckich, czyli najwyższych urzędników w Republice Weneckiej. Żeby zostać dożą, osoby zapożyczały się, to była funkcja honorowa i kosztowna.
Przez długi czas transport biegł trasa przez Villę Manin, zmieniło się to jednak po odkryciu Ameryki. Od tamtej pory, cały handel nie szedł już przez Wenecję, a przez ocean. Przez małe dochody w handlu, rodzina Manin kupiła dużo terenów i stworzyła firmę rolniczą.
Villa Manin położona jest 25 kilometrów na południowy-zachód od Udine.
Ciekawostki:
- Ogrody w tej Villi zaprojektowane zostały przez projektanta Wenecji;
- w Villi jest 350 pokoi, jednak zwiedzający mają dostęp tylko do części z nich;
- Mieszkał tu ostatni doża wenecki-Ludwik;
- Pewien pisarz wenecki widząc tę willę, powiedział, że to nie willa dożów a rezydencja królewska;
- Napoleon, opuszczając Willę Manin, stwierdził, że na zawsze pozostanie w jego sercu;
- Obecnie w Willi znajduje się mało wyposażenia, ponieważ zostały wykradzione podczas I i II wojny światowej. Część rzeczy została schowana przed nazistami przez mieszkańców w okolicy.
